حمل و نقل کالا در سراسر مرزها با کانتینرهای قابل استفاده مجدد و سیستم ردیابی برای محیط زیست، مصرف‌کنندگان و شرکت‌ها مناسبتر بوده و رفتار تفاضلی مقامات گمرکی می تواند برای کسب و کارها مضر باشد.
حجم کالاهای حمل‌شده جهانی به مقیاس قابل توجهی در دهه اخیر رسیده است. کالاها سالانه توسط کشتی فقط با وزن بیشتر از 10 میلیارد تن یا 15 برابر وزن تمام گاوها‌ی روی زمین جابه‌جا می شوند.
ارزش تخمینی تجارت جهانی از سال 1979 به بیش از 16 تریلیون دلار- رقمی نزدیک به تولید ناخالص داخلی (GDP) بزرگترین اقتصاد جهان – رسیده است. علاوه بر این، صعود زنجیره‌های ارزش جهانی و رونق تجارت الکترونیکی در سراسر جهان بدین معناست که شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای کالاها را در محموله‌های کوچک که مغایر با کانتینرهای حمل و نقل استاندارد است، صادر می‌کنند.
نوع سیستم‌های بسته‌بندی و کانتینر کالاها که شرکت‌ها برای حمل کالاهای خود استفاده می‌کنند، تاثیر مهمی بر خطوط کشتی و محیط زیست دارد. بدین منظور تعداد فزاینده‌ای از شرکت‌ها از سیستم‌های بسته‌بندی و کانتینر return-refill در جایی که کانتینرها پس از رساندن کالا و استفاده مجدد به صادر‌کننده به صورت خالی برگشت داده می‌شود، استفاده می‌نمایند.
فراتر از پیامدهای مثبت و آشکار این سیستم برای حمل و نقل پایدار، ارسال کالاها در کانتینرهایی برگردانده‌شده به شرکت‌ها اجازه می‌دهد که از سیستم ردیابی و پیگردی که کنترل کیفیت، امنیت و مدیریت لجستیک را بهبود می بخشد، بهره مند شوند. این سیستم در انواع مختلف بسته‌بندی می‌تواند مکان، رطوبت، نور، فشار، شوک، ظرفیت- برای حمل و نقل کالاهای حساس مانند دستگاه‌های پزشکی و درمان‌ها- را در طول حمل دنبال نماید.
یکی از عواملی که می‌تواند معامله‌گران را از بازیافت سیستم‌های کانتینر منصرف سازد، این امر است که سیستم بسته بندی و کانتینر return-refill به تشریفات شفاف و دقیق گمرک پس از بازگشت خالی اشاره دارد. هنگامی که عوارض گمرک به درستی بر روی محصولات موجود در کانتینرهایی که وارد کشورها می‌شوند، اعمال می‌شود، انسجام بین‌المللی اندکی درباره چگونگی رفتار گمرک با کانتینرهای بازگشتی خالی وجود دارد. برخی مقامات گمرکی، عوارضی را بر کانتینرهای خالی بازگشتی به منظور تطابق با این روش حمل و نقل موثر، تحمیل می‌کنند. برخی دیگر نیز از شرکت‌ها درخواست می نمایند که از طریق روش‌های حمل و نقل طولانی این امر را خنثی کنند که البته به همان اندازه عوارض گمرکی برای آنها هزینه دارد.
این چنین رویه‌های متفاوت گمرکی میان کشورها بدین معنا است که شرکت‌هایی که کالاهای خود را در سیستم‌های کانتینر return-refill حمل می‌کنند، نمی‌‌توانند از هزینه‌ها، مالیات و زمان معاملات مطمئن باشند.
یکی از اعضای ICC که با تعدادی از بنگاه‌های کوچک و متوسط آمریکای مرکزی فعالیت مشترک داشته است، اشاره بر این دارد که صادرات به کشورهای دیگر در این منطقه با استفاده از حمل و نقل جاده‌ای، انجام می‌شود. این محصولات شامل میوه‌ها و سبزیجات که در ظروف پلاستیکی حمل شده و پس از آن به صورت خالی به انبار در کشور خود باز می‌گردد.
گمرک باید مکانیسم جعبه خالی را در نظر بگیرد و همچنین از شرکت‌ها بخواهد که عوارض گمرک واردات بر روی آن را پرداخت نمایند.
بنگاه‌های کوچک و متوسط توسط هر چیزی که رویه‌های مرزی را دست و پا گیر‌تر می سازد، تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
قابلیت پیش‌بینی، اطمینان و ثبات پیش‌نیاز پرورش تجارت بین‌المللی است و فقدان دستورالعمل شفاف درباره چگونگی استفاده مقامات گمرکی می تواند ریسک‌های سیستم‌های کانتینری return-refill را افزایش داده و شرکت‌ها را از حرکت به سمت معنای موثرتر و کارآمدتر تجارت، بازدارد.
ICC مجموعه‌ای از توصیه‌های‌کسب و کار درباره موضوع فراخوانی سازمان جهانی گمرک برای توسعه راهنمای بین‌المللی در سیستم‌های return-refill در همکاری نزدیک با بخش خصوصی را منتشر ساخت.
معاهده بین‌المللی طولانی مدت گمرک مانند کنوانسیون 1990 استانبول، برای ورود موقت کانتینرهای وارد‌شده به منظور تسهیل حمل و نقل در ارتباط با عملیات تجاری، ارایه شد. معاهده 1972 گمرک هر کانتینر بالای یک متر مکعب را پوشش می دهد. بسیاری از چالش‌هایی که شرکت‌ها با آن مواجهند مربوط به استفاده از سیستم return-refill است که در نتیجه می تواند توسط اجرای مناسب و مطابق با کنوانسیون ها و دستور‌العمل‌های بین المللی نمایان شود.
بر این اساس، ICC پیشنهاد می‌کند که تا زمانی که این سیستم مورد استفاده و یا استفاده مجدد قرار می‌گیرد، سیستم‌های return-refill می بایست برای عبور از مرزها بدون اظهارنامه گمرکی رسمی و عوارض و مالیات و هزینه‌های گمرکی و بدون نیاز به صادرات مجدد، مجوز صادر نمایند. توصیه‌های کسب و کار به منظور تسهیل استفاده از سیستم کانتینری return-refill در تجارت مرزی است .
